Aydın, Səttarın ayaqyalın oynadığını heç gördünmü? [02.09.2016] Aqil Abbas Qol.az-da «Qarabağ»ın ən sədaqətli və məşhur futbolçularından biri Səttar Əliyevlə bir müsahibəni oxudum. Getdim İmarəti də gördüm, «Qarabağ»ın məşhur bombardiri, yaxın qohumum Şəfəq Hümbətəliyevin oyuna gedərkən çantasını daşımaq üstündə məhlə uşaqlarıyla dalaşdığım günləri də xatırladım, Milli Qəhrəman Allahverdi Bağırovun oyun vaxtı topu itirən futbolçuya «Ay səni çörək tutmasın» sözləri də qulağımda səsləndi... Rəqib komanda hücuma keçəndə qapıçımız Saşa (Hüseyn Əhmədov, «Neftçi»nin keçmiş oyunçusu) çığırırdı: - Dömbül Kamil, sən doqquz nömrəni tut. - İdris, on biri gözlə. - Qıdan, sən də Əlövsəti tut. Gözəl müdafiəçi olmasına baxmayaraq, Qaraçı Əlövsət hərdən öz qapımıza top vururdu. Saşa da bağırırdı ki, ə, yekə kişisən, bunu elə vur, tuta bilim də. Elbrus Abbasovu «Neftçi»yə necə yola saldıq, ilahi. O vaxt heç kosmonavtları elə yola salmırdıq. İmarət... Bura ona görə İmarət deyirdilər ki, burda Pənah xanın, İbrahim xanın, Mehralı xanın, Mehdiqulu xanın, Əbülfət ağanın, Xan qızı Natəvanın, ümumiyyətlə, Cavanşir nəslinin məzarları vardı. Özü də sandıq məzarları idi, türk sultanlarının məzarları kimi. Sadıq Murtuzayev Ağdamda birinci katib olarkən bütün o məzarlara bir daha əl gəzdirtdi, sərdabələr tikdirdi, Natəvanın büstünü da İmarətdə ucaltdı. Stadion da burdaydı. Hər il bir milyon pul xərcləyib (olsun bir az az) Respublika stadionunun futbol sahəsini təmir edirlər, amma yenə kənd yoluna dönür. İmarətdəki stadionun uzunluğu 120 metr, eni 60 metr idi. Ona görə «Qarabağ» rəqib meydanlarda oynayanda heç vaxt yorulmazdı, 90 metrlik stadionlar onlar üçün oyuncaq kimi bir şeyiydi. Otuz il o stadiona gedib-gəldim ot örtüyü elə idi ki, elə bil heç burda futbol oynanılmayıb. Uzananda da Məhərrəm əmi biçərdi. Onda indiki kimi otbiçən maşınlar yox idi. Məhərrəm əmi onu dəryazla elə biçərdi ki, elə bil yüz dərzi işləyib bu otun üstündə. Çoxlarının bilmədiyini də deyim. İmarətin dörd tərəfi hündürlüyü 30-40 metrə çatan xan çinarlarla əhatə olunmuşdu və bu çinarları da bura Xan qızı Natəvan öz əli ilə əkmişdi. Nə cür külək olur-olsun İmarətdə hiss olunmurdu. Onu da bilirmisiniz ki, Xan qızı Natəvan rəhmətə gedəndə xalq onu Şuşadan Ağdama (37 km.) çiyinlərində gətirmişdi?! Qayıdaq futbola. Ağdamın işğalından sonra «Qarabağ» çox ağır günlər yaşadı. Futbolçular maaşa yox, qeyrətə, nama oynayırdılar. Ölkə çempionu da olurdular, kuboku da alırdılar, Avropa oyunlarına da gedirdilər. Müstəqillikdən sonra Azərbaycan futbolunda ilklərin çoxuna «Qarabağ» imza atdı. Sonra «Azərkimya»nın prezidenti Fikrət Sadıqov «Kimyaçı» sanatoriyasını təmənnasız «Qarabağ» futbolçularına verdi və üstündə də bir stadion. «Qarabağ» ev oyunlarını Sumqayıtda keçirməyə başladı. Hər dəfə oyuna avtobusların arxasından sallaşa-sallaşa 12-16-18 yaşlarında Ağdam uşaqları da gəlirdi. Və futbolçular da bütün gücünü ortalığa tökürdülər ki, bu evsiz-eşiksiz, yurd-yuvaları dağılmış, «Qarabağ»dan başqa heç bir sevgiləri olmayan bu uşaqları ağlatmasınlar. Gələk Səttara. Səttar 20 il bu komandanın qeyrətini çəkib. Aylarla cibində bir manatı olmayıb, amma «Qarabağ»ı atıb varlı komandalara getməyib. Amma stadion Aydın Alıyev Ağcabədidə birinci katib olanda təmir edilmişdi. Bəlkə 100 kv.m sahəyə də öz əlimlə çim döşəmişdim. Bu stadion da mənə İmarət kimi doğmadı. - Görürsən, Ağcabədi necə futbolçular yetişdirib? Aparın da «Qarabağ»a. Mən də gülürəm. Axırda dedi: - Nəyə gülürsən, ey? Dedim: - Şamil müəllim, qardaşının xahişini elədiyim həmin o ayaqyalın futbolçudu. O «Qarabağ»ın kapitanıdı. Bir anlıq dilxor oldu, amma sonra dedi: -Ə, ona nə aptek ey, hər şey qurbandı. İndi Aydın Bağırov, sən Səttarın ayaqyalın futbol oynadığını heç gördünmü? Amma mən gördüm. Sonda da bir zarafat, əslində olmuş hadisədi. «Qarabağ» Sumqayıtda «Neftçi»ni qəbul edir. Bir tərəfdə «Qarabağ»ın fanatları, bir tərəfdə «Neftçi»nin. Stadionun ot örtüyü də bizim Respublika stadionunun ot örtüyündən elə də fərqlənmir, yox, ağ oldu, bir azacıq pis idi. Aqil ABBAS 10515 dəfə baxılıb |